Валентин ГРИГОРЬЕВ

Ир тăрсан пĕр-пĕрне çепĕççĕн сывлăх сунса, чун ăшшине парнелесе, пĕр ĕмĕт-тĕллевпе шăкăлтатса пурăннине мĕн çиттĕр? Çĕр çине пĕрре килетпĕр мар-и! Мĕншĕн-ха ним çукранах шăв-шав кăлармалла? Çак тарана çитсе темĕн тĕрлĕ кил-йышпа та çывăх паллашрăм, анчах Хĕрлĕ Чутайри Чубайкинсем пек çемьепе тĕл пулманччĕ-ха. Пĕр çăвартан пурăнакан туслă мăшăр ял пурнăçĕн, йăх-несĕлĕн йĕркине тĕпчесе чăвашлăхпа халăх йăли-сăлайне, сăмахлăхне çине тăрса аталантарать. Ăс-тăнпа кăмăл-сипете пысăк тимлĕх уйăрнăран виçĕ ачи те тăван çĕре, ял-йышпа çĕршыва чунтан юратса, район центрĕнче пурăнсан та ашшĕ-амăшĕ пекех чăвашла таса калаçса çитĕнет. Лавкка таварĕнчен ытла сцена, алĕç ăсталăхĕпе, вĕренӳри, спортри, пултарулăхри çитĕнӳсемпе пĕр-пĕрне хавхалантарасси ырă йăлара. Николай Валерьевич чунĕ юрланă чухне арăмне куçран пăхса ытараймасăр: «Мĕнпе савăнтарам-ши сана, Чĕкеçĕм?» — тет çумне çупăрласа. «Эпĕ ăна кăйкăрпа танлаштаратăп», — упăшкишĕн çунса тăнине палăртать Елена Георгиевна.