Сергей ПАВЛОВ-ВЭСКЕР.

Рита хваттере кĕрсе тăнă-тăман ун патне улттăри ывăлĕ чупса пычĕ.
— Мĕн туянтăн? — амăшĕн сумкине ухтарма васкарĕ Максим.
— Тăхта, куçна хуп. Парне илсе килтĕм сан валли, — ывăлне йăпатма васкарĕ хĕрарăм.
— Мĕнле парне? Кăтарт хăвăртрах, — пушшех канăçсăрланчĕ чăтăмсăр ача.
— Куçна хуп терĕм.
Килĕшме тиврĕ Максимăн.
Амăшĕ сумкинчен кăларса ачине салтак пилотки тăхăнтартрĕ.
— Ура-а-а! — хĕпĕртенине пытараймасăр кăшкăрса ячĕ ача. — Ăçтан туп- рăн?